قادر میزبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در مورد اینکه چرا هدایت تیم ملی دوچرخه‌سواری را نپذیرفت، اظهارداشت: یکی از بحث‌های اصلی من حضور در دوره‌های مربی‌گری بود و به دلیل اینکه از همان ابتدا می‌خواستم کارم را با قدرت آغاز کنم به همین دلیل تصمیم گرفتم فعلاً در کسوت مربی کار نکنم تا بتوانم در کلاس‌های مربی‌گری فدراسیون جهانی شرکت کنم از سوی دیگر نمی‌خواستم بلافاصله پس از اینکه دوچرخه‌سواری را کنار گذاشتم سراغ مربی‌گری بروم و یک مقدار نیاز به استراحت و رسیدگی به خانواده را داشتم.
وی گفت: وظیفه ما است که بتوانیم تجربیات خودمان را به رکابزنان جوان‌تر منتقل کنیم و دین‌مان را به دوچرخه‌سواری ادا کنیم. اینطور نیست که بگویم من این سمت را قبول نمی‌کنم بلکه به تفاهمی رسیدیم که در یک زمان بهتر کار را دست بگیرم.
قهرمان سابق دوچرخه‌سواری ایران در مورد اینکه محمود پراش سرمربی سرعت گفته است اگر من سرمربی‌گری تیم ملی را قبول نمی‌کردم خیانت بود، گفت: به نظر من نمی‌توانم نام این کار را خیانت بگذارم. خیانت وقتی است که کاری را خوب تحویل بگیرید و بد تحویل بدهید. من دوست دارم کار را تا جایی که امکان دارد بدون ایراد انجام دهم بحث جاده و پیست هم متفاوت است. رکابزنان پیست در پیست متمرکز می‌شوند اما جاده فرق می‌کنند. هرچند اگر سرمربی می‌شدم ما باید با هم کار می‌کردیم.
وی ادامه داد: از سوی دیگر شرایط زندگی همه یکسان نیست، من در تبریز حضور دارم و برای هدایت تیم ملی باید به تهران می‌آمدم. فرزندانم محصل هستند و به همین دلیل شرایط زندگی‌ام تغییر می‌کرد. در دوران ورزشی پدر پراش یکی از استادان اخلاق ما بود و من همیشه رابطه خوبی با آنها داشتم.
میزبانی عنوان کرد: هیچکس نمی‌تواند بگوید بدون عیب و نقص است، هرکسی این ادعا را دارد که کامل است اتفاقاً نقص بزرگی دارد، من باید دوران مربی‌گری را سپری کنم تا بتوانم به بهترین شکل شاگردانم را هدایت کنم، هر زمانی که کلاس‌های مربی آغاز شود در آن شرکت می‌کنم.
انتهای پیام/س
